Tag Archives: φεμινισμός

Γυναικεία Συντροφική Αλληλεγγύη- Pepita Carpena (1986)

Leave a reply

Στους δύσκολους καιρούς έχουμε πάντα η μία την άλλη…

Όταν φτάσαμε εκεί, ο τόπος ήταν ερημωμένος, όπως θα περίμενε κανείς και οι ελπίδες μας ήταν διαλυμένες. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Τίποτα. τίποτα. Ωστόσο, όπως βρισκόμασταν στα βάθη της απόγνωσης, το τηλέφωνο χτύπησε. Τουλάχιστον υπήρχε κάποιος κοντά. Στην πραγματικότητα άκουσα μια φωνή: «Pepita Carpena;»

«Η ίδια», απάντησα, ήταν φοβερό να ακούω το όνομά μου εκείνη τη στιγμή.

«Soledad Estorch εδώ.» Αναστέναξα. Ήταν η συντρόφισσα που είχε οργανώσει το ταξίδι μας. «Συγνώμη…»

Συνειδητοποιώντας την απουσία μας, η Soledad είχε πάρει την επικίνδυνη απόφαση να παίξει τα πάντα. Μετά από μια στιγμή μου είπε: «Pepita, μην μετακινηθείτε, ερχόμαστε να σας πάρουμε».

Δεν έχω ξεχάσει ποτέ αυτή την πράξη συντροφικής αλληλεγγύης που έθεσε τη ζωή της σε κίνδυνο. Λίγοι, πολύ λίγοι άνθρωποι θα είχαν πάρει μια τόσο επικίνδυνη απόφαση.

Συνέχεια →

8 Μάρτη: γράμμα από την Teresa Claramunt «Η Αναρχία θα δικαιώσει την γυναίκα»

Leave a reply

«Ο εορτασμός της 8ης Μάρτη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας καθιερώθηκε όταν πριν ένα αιώνα περίπου, εργάτριες σοσιαλίστριες αναδείξαν τους συνδικαλιστικούς τους αγώνες και την διεκδίκηση του δικαιώματος ψήφου ως κομβικά για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Κι ενώ οι συνδικαλιστικοί αγώνες της εποχής, από τους νεκρούς αναρχοσυνδικαλιστές μάρτυρες του Χέιμαρκετ ως τις αιματηρές απεργίες, καταφέραν την βελτίωση των συνθηκών εργασίας του τότε, λίγα έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα σε ότι αφορά την καταπίεση της πατριαρχίας. Η πατριαρχία δεν καταπίεζε ποτέ μόνο την εργαζόμενη γυναίκα, αλλά κάθε φύλο που ξεφεύγει της κυρίαρχης κανονικότητας. Κι ενώ κερδήθηκε σε πολλές χώρες το δικαίωμα ψήφου, ελάχιστα άλλαξε η καθημερινή ζωή στην πατριαρχία, από την πατριαρχική δικαιοσύνη του κράτους, μέχρι τη θέση της γυναίκας στο σπίτι. Οι γυναίκες σοσιαλίστριες τότε είχαν παραλείψει στις διεκδικήσεις τους την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, εντός και εκτός σπιτιού, την κατάργηση του ρόλου της γυναίκας ως αναπαραγωγική μηχανή. Ζητήματα τα οποία δεν έχουν λυθεί μέχρι σήμερα.» – απόσπασμα από το κείμενό μας Από το κυνήγι μαγισσών μέχρι τη «γιορτή» της γυναίκας… μία πατριαρχία δρόμος Συνέχεια →

Η σιωπή όταν σπάει κάνει θόρυβο…

Leave a reply

Τον τελευταίο μήνα έχουν δημοσιευτεί αμέτρητες καταγγελίες σεξουαλικής, σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης στις οποίες οι θύτες προέρχονται από καλλιτεχνικούς, αθλητικούς, εργασιακούς και πολιτικούς χώρους. Πρόκειται για άτομα σε θέσεις εξουσίας που επέλεξαν να κακοποιήσουν. Η μία καταγγελία έδωσε φωνή στην επόμενη κι έτσι άνοιξε το καπάκι ενός βόθρου, που η πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος αγνοεί επιδεικτικά ή τον αναπαράγει και τον συγκαλύπτει επίσης συστηματικά επί χρόνια. Στο πρώτο δίμηνο του 2021 άνοιξε ο φάκελος έμφυλη βία στο δημόσιο λόγο. Και αυτό συνέβη γιατί κατήγγειλαν τις τραυματικές τους εμπειρίες γυναίκες και άντρες που αποτελούν δημόσια πρόσωπα. Οι αντιδράσεις πολύ κόσμου απέναντι σε αυτές τις καταγγελίες κινήθηκαν στα ίδια στερεοτυπικά μοτίβα που συναντάμε σε κάθε καταγγελία έμφυλης βίας. Απαξίωση, χλευασμός των επιζώντων, προσπάθεια απόδοσης κρυμμένων συμφερόντων πίσω από την στοχοποίηση των καταγγελλόμενων, είναι λίγα από τα κλασσικά στοιχεία των απολογητών και απολογητριών της πατριαρχίας. Συνέχεια →

Παρατηρητήριο έμφυλης βίας: 11 Αυγούστου- 24 Σεπτέμβρη 2020

1 Reply

12 Αυγούστου δημοσιεύτηκε η καταγγελία 19χρονης στο Κιλελέρ, η οποία απειλούνταν από 31χρονο πρώην της ότι θα δημοσιεύσει ερωτικές τους στιγμές στο instagram εκβιάζοντάς την έτσι προκειμένου να της αποσπάσει 200 ευρώ. Ο θύτης καταζητείται. Συνέχεια →

Fuerza femenina (θηλυκή δύναμη), γιατί παίρνουμε δύναμη η μια από την άλλη

1 Reply

Fuerza femenina – Ελευθεριακή φεμινιστική συλλογικότητα στο Βόλο

Από τη γέννηση μας βιώνουμε την πατριαρχία μέσα από την οικογένεια, το σχολείο, τη δουλειά, τις προσωπικές σχέσεις, στο δρόμο, στη καθημερινότητα μας. Μας πνίγουν καθημερινά περιστατικά έμφυλης βίας που κλιμακώνονται από τα έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις, τα σεξιστικά σχόλια και αστεία, τη ψυχολογική και σωματική βία, την υποτίμηση των γυναικών μέχρι τις επιθέσεις, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Μας πνίγει η ομοφοβία, ο τρανς-μισογυνισμός, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, η περιθωριοποίηση μεταναστριών και η κοινωνική απαξίωση σεξεργατριών. Όλο αυτό το παγόβουνο της έμφυλης βίας που καταλήγει στις γυναικοκτονίες στηρίζεται στη κανονικοποίηση και στη συγκάλυψη. Στη συνένοχη σιωπή της οικογένειας, της γειτονιάς, της παρέας πολιτικών χώρων και ευρύτερων κοινωνικών συνόλων.

Σπάμε το φόβο στηρίζοντας αλληλέγγυα η μια την άλλη. Οργανωνόμαστε συλλογικά ενάντια σε κάθε μορφής πατριαρχική επιβολή. Σπάμε τη σιωπή μιλώντας για ότι έχουμε βιώσει.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΥΡΝΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ
ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ